Samen naar boven/beneden: dit is waarom jouw collega’s zich (vaak) vreemd gedragen in de lift

Samen met je collega’s in de lift: word jij daar soms ook wat ongemakkelijk van? Helemaal normaal. Dit is waarom.

Je mag nog zo vertrouwd zijn met je collega’s, vanaf het moment dat jullie in de lift belanden, hangt er al wel eens een gênant sfeertje. Het lijkt of je je draai niet echt kan vinden en (te lang) oogcontact is op dat moment al helemaal een no-no. Dr. Lee Gray van de University of North Carolina (VS), ook wel bekend als ’the Elevator Guy’, is gefascineerd door de manier waarop we ons gedragen wanneer we een lift instappen. Hij deed er jaren onderzoek naar en beweert dat we er in de lift een bepaald voorspelbaar gedrag op nahouden.

Exclusiviteit

Volgens Lee Gray heeft dat allemaal met exclusiviteit te maken: “Wanneer je alleen in de lift staat, doe je wat je wil. Dan is het jouw kleine, exclusieve ruimte. Maar wanneer iemand instapt, gelden er plots een aantal ongeschreven regels. Sta je met twee in de lift, dan ga je doorgaans allebei in een andere hoek staan. Diagonaal, om de grootst mogelijke afstand te creëren. Stapt er een derde persoon in de lift, dan wordt het nog lastiger. De kans is groot dat jullie met z’n drieën een driehoek vormen. Met een vierde persoon wordt dat een vierhoek. Een vijfde persoon ? Die is de pineut. Die moet in het midden staan.”

Beladen sfeertje

Al dat ongemakkelijke geschuifel in de lift leidt volgens Gray steevast tot een specifiek gedragspatroon: “De meesten onder ons klappen helemaal dicht. Als we voordien met iemand aan het praten waren, dan blokkeert dat gesprek doorgaans volledig. We stappen in, drukken op de knop en staan muisstil te wachten tot we op de gewenste verdieping zijn. Met ons gezicht naar de deur en kijkend naar de grond, het plafond of ons mobieltje. Alles om oogcontact te vermijden.” Bij sommige mensen gaat dit zelfs zo ver dat ze liever de trap nemen om dat beladen sfeertje in de lift toch maar te vermijden.

Dierlijk instinct

Al dat onhandige gedraai in de lift is volgens Gray te wijten aan het feit dat we geen controle hebben over wat er in de lift gebeurt. Het zit bovendien niet onze menselijke natuur om opgesloten te worden in kleine ruimtes. En al helemaal niet in een kleine ruimte waar we geen vat hebben op de mensen rondom ons. En we er pas weer uit kunnen wanneer de liftdeuren zich openen. En dan is er ook nog je persoonlijke comfortzone die je in een lift niet altijd kan bewaken. Mensen die te dichtbij komen, doen je daardoor ongemakkelijk voelen. Lee Gray besluit dan ook dat de lift nemen een overwinning is op je dierlijke instincten. Geef je zelf dus maar een pluim. En misschien kan je in de lift wel een gesprek beginnen over hoe raar het is om soms in de lift te staan.

Pascal Dewulf

Bron: VDAB.be