The Great Resignation: waait die (vrijwillige) ontslaggolf ook over naar België?

Toen de eerste golven van de coronapandemie over de VS waren heen getrokken, volgde medio 2021 The Great Resignation. Zowat 33 miljoen Amerikanen zouden in de daaropvolgende maanden hun job opzeggen. Sommige gaven er definitief de brui aan, andere gingen professioneel betere oorden opzoeken. Loopt het in België ook zo’n vaart?

Toen de coronapandemie in de Verenigde Staten zowat halverwege was, leken heel wat Amerikanen plots vrijwillig hun job op te geven. Het fenomeen kreeg de naam The Great Resignation. Zien we dezelfde trend op de Belgische arbeidsmarkt? Het antwoord is ja, maar in beperkte mate, zo klinkt het bij hr-dienstverlener Acerta.

Stilstand op de arbeidsmarkt

In het begin van de coronapandemie was er volgens Acerta bijna een stilstand op de Belgische arbeidsmarkt. Door de onzekerheid enerzijds en de steunmaatregelen anderzijds werden er minder contracten van onbepaalde duur stopgezet en minder nieuwe contracten afgesloten. In 2021 was er daarentegen opnieuw meer mobiliteit op de Belgische arbeidsmarkt, zeker in vergelijking met het coronajaar 2020.

Vooral jonge werknemers

“Er werden meer arbeidscontracten beëindigd (+31%), maar ook meer arbeidscontracten afgesloten (+32%). Ook in vergelijking met precoronajaar 2019 was er in 2021 een stijging te zien bij zowel de nieuwe (+4,8%) als beëindigde contracten (+18,1%). Wanneer er een contractbeëindiging was in 2021, was dat meestal op initiatief van de werknemer. Slechts in 17 % van de gevallen was het ontslag op initiatief van de werkgever. Dat is het laagste percentage van de afgelopen drie jaar. Het zijn vooral jongere medewerkers, met een leeftijd tussen 25 en 35 jaar, die hun loopbaan meer in handen willen nemen”, zo klinkt het nog bij Acerta.

Nieuwe professionele horizonten

Recent onderzoek van Antwerp Management School (AMS) toont ondertussen aan dat de coronapandemie de normale manier van werken in organisaties definitief doorbroken heeft. Daardoor konden een aantal evoluties zoals telewerk en digitalisering versneld ingang vinden. Dat heeft naar alle waarschijnlijkheid ook een verhoogde arbeidsmobiliteit mee in de hand gewerkt. De coronapandemie heeft bovendien het mentaal welbevinden en de verbinding met werkgever en collega’s stevig onder druk gezet. Die professionele vervreemding heeft zo mogelijk een grote groep mensen doen beslissen om hun professionele geluk elders te zoeken. Tegelijkertijd zien heel wat werknemers ook een positieve invloed op hun leercurve en inzetbaarheid. Door het snelle schakelen qua werkwijze of werkinhoud ontwikkelden ze immers nieuwe vaardigheden. Die nieuwe vaardigheden leiden mogelijk ook tot nieuwe carrièremogelijkheden. En dus ook naar het actief op zoek gaan naar nieuwe professionele horizonten.

Pascal Dewulf