“Overuren klop je voor je ego”

Als puntje bij paaltje komt, kan een mens niet meer dan 8 uur per dag op volle kracht presteren. Dat is door talloze studies bewezen. Wie dus voortdurend werkweken van 50 à 60 uur klopt, doet dat vooral om zichzelf belangrijk te voelen.

Hoe hoger mensen klimmen op de hiërarchische ladder, hoe meer er van hen wordt verwacht dat ze extra uren kloppen. Zo toon je engagement, maar het staat absoluut niet vast dat je er ook daadwerkelijk productiever van wordt. Integendeel zelfs: wie voortdurend overwerkt, wordt vooral moe, en dat is juist dodelijk voor je productiviteit. Maar het past bij de machomentaliteit die nog steeds dominant is op veel werkplekken: “Ik heb nergens tijd voor, dus ik ben belangrijk.”

40-urenwerkweek

In de 20ste eeuw hebben de vakbonden lange tijd hard gevochten voor de invoering van de 40-urenweek, en uiteindelijk haalden ze hun slag ook thuis. En dat had alles te maken met een reeks wetenschappelijke studies die uitwezen dat die werkverdeling simpelweg de meest efficiënte was. Ook werkgevers raakten overtuigd dat ze er alle belang bij hadden om een kortere werkweek in te voeren, en de rest is geschiedenis.

Zelfbedrog

Natuurlijk is het wél nuttig om in uitzonderlijke gevallen extra uren te kloppen, bijvoorbeeld als je een project moet afwerken of voor een examen moet blokken. Zolang je daarna maar kan uitrusten, zal zo’n inspanning wel vruchten afwerpen. Maar wie zichzelf wijsmaakt dat hij meer dan tien uur per dag vol gas kan geven, bedriegt vooral zichzelf.

Manu Sinjan